Tuesday 30 August 2011

ေသာကဒဏ္ရာ



“ညီေလးမ်ဳိးသူ မ်က္ႏွာက်က္ေတြတက္စစ္လိုက္ပါကြာ။ အစ္ကိုတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဟုိဘက္မွာလိုက္စစ္လိုက္အံုးမယ္။” 

“ဟုတ္ကဲ့အစ္ကို” 

ဟုမ်ဳိးသူကေျပာကာ ေလွကားကိုယူ၍မ်က္ႏွာက်က္ေပၚသို႔ တက္ခဲ့ေလသည္။ 

မ်ဳိးသူမွာ တစ္၀မ္းတစ္ခါးအတြက္ ႏိုင္ငံရပ္ျခား၌ သူမ်ားေတြမလုပ္ခ်င္သည့္ Pest Control ဆိုေသာအလုပ္အား လုပ္ကိုင္ေနရသူျဖစ္ေလသည္။ အမွန္ေတာ့ သူဒီအလုပ္တြင္ မေပ်ာ္ပိုက္ပါ။ အေၾကာင္းကား ပါဏာတိပါတာကံကို ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် က်ဴးလြန္ေနရသည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ ပုရြက္ဆိတ္၊ ျခင္၊ယင္၊ ပိုးဟတ္ႏွင့္ၾကြက္တုိ႔အား အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ သတ္ျဖတ္ရသည္ကတစ္ေၾကာင္း စသည့္အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ဒီအလုပ္ကထြက၍ တစ္ျခားေသာအလုပ္လုပ္ရန္ကလည္း အခုေခတ္ၾကီးတြင္ မလြယ္ကူလွေပ။ 

ထို႔ေၾကာင့္ ဒီအလုပ္ကိုပဲ ၾကိတ္မွိတ္လုပ္ကိုင္ခဲ့ရာ အခုဆိုရင္ ႏွစ္ႏွစ္တင္းတင္းပင္ရွိခဲ့ေလျပီ။ သို႔ေသာ္ သူ႔တြင္အပိုအလွ်ံဆို၍ ဘာမွ်မရွိခဲ့ပါေလ။ တစ္လတစ္လရေသာေငြမ်ားအား ျခိဳးျခံေျခြတာ၍ ယူထားေသာအေၾကြးအားဆပ္ျခင္းျဖင့္သာ ေနရေလသည္။ 

ထိုသို႔ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုစဥ္းစားမိ္ေလ စိတ္ညစ္ရေလမို႔ အလုပ္တြင္သာစိတ္ႏွစ္ ၍လုပ္မည္ဟုစဥ္းစားရင္း မ်က္ႏွာက်က္ေပၚရွိ ခိုင္မာေသာတန္းမ်ားကို ရွာနင္းကာ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္မ်ားအား လိုက္လံစစ္ေဆးလိုက္သည္။ တစ္ခုေသာၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္တြင္ လႈပ္ရွားရိပ္လိုလို ျမင္လိုက္သျဖင့္ ခပ္သြက္သြက္ေလွ်ာက္သြားရာ…

ဒုတ္….. 
၀ုန္း!!!

ဆိုသည့္ အသံႏွင့္အတူ မ်ိဳးသူတစ္ေယာက္ ေထာင္ထြက္ေနေသာတန္းအား တိုက္မိကာ ေအာက္သို႔ေဇာက္္ထုိးက်သြားေလသည္။ ေျမျပင္ႏွင့္ ထိလုခ်ိန္တြင္ လက္ျဖင့္လွမ္းေထာက္လာရာ က်ခ်က္ျပင္းလွသျဖင့္ လက္မွာသြင္သြင္္က်ဳိး၍ အရွိန္ျဖင့္ေျမၾကီးေပၚသို႔ ေမးေစ့ျဖင့္ထပ္က်သြားေလရာ မ်ဳိးသူခမွ်ာ ေမးေစ့အား ေအာက္မွပင့္ရုိက္သကဲ့သို႔ ျပင္းစြာေသာေ၀ဒနာကို ခံစားလုိက္ရေလသည္။ သို႔ေသာ္ သတိကားလြတ္မသြားေသးေခ်။ 

ထိုအခ်ိန္တြင္ လူတစ္ေယာက္ေျပးလာကာ

“ညီေလး၊ ညီေလး ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ”

ဟုေမးကာ အေျခေနကိုၾကည့္ေလသည္။ မ်ဳိးသူမွာ စကားပင္ျပန္မေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ နာက်င္လွသျဖင့္ ညီးတြား၍သာေနရေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထုိလူကပင္ လူနာတင္ယာဥ္ေခၚကာေဆးရုံသို႔ ပို႔ေပးခဲ့ရသည္္။


ေနာက္တစ္ေန႔နံနက္တြင္ အေထြေထြေဆးရုံၾကီး၏ တစ္ခုေသာေထာင့္ရွိ ကုတင္ေပၚတြင္ ခ်ဳပ္ရာေတြဗလပြ၊ ပတ္တီးေတြအေဖြးသားႏွင့္ မ်ဳိးသူတစ္ေယာက္ ေ၀ဒနာကိုအံၾကိတ္ခံရင္း လွဲ၍သာေနေလသည္။ အမွန္ေတာ့ အံမၾကိတ္ႏိုင္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မေန႔ကက်ခဲ့ေသာ အရွိန္ေၾကာင့္ အေပၚေရွ႕သြားေလးေခ်ာင္းႏွင့္ ေအာက္သြားတစ္ေခ်ာင္းမွာ ဆံုးရႈံးခဲ့ရေလသည္။ က်န္သြားမ်ားမွာလည္း ေနရာေရြ႕သြားသျဖင့္ ဆရာ၀န္မ်ားက ၾကိဳးစား၍ စတီးၾကိဳးမ်ားျဖင့္ ဖမ္းဆြဲကာ ထိန္းထားေပးသည္ ဟုသိရသည္။ ညာဘက္လက္မွာလည္း သြင္သြင္္္က်ဳိးသြားသည္ျဖစ္ရကား စတီးေခ်ာင္းထည့္မွရမည္ဟု ဆရာ၀န္မ်ားကေျပာၾကားသြားေလသည္။ 

ထိုအခ်ိန္တြင္ မ်ဳိးသူရင္ထဲ၌ ေရႊ၊ ေငြ၊ ဥစၥာ ႏွင့္ စီးပြား ဘာဆိုဘာမွမလိုခ်င္ေတာ့ပါ။ သူအလိုခ်င္ဆံုးမွာ သူ႔အေမတိုက္ေသာ ေရတစ္ခြက္ႏွင့္ သူ႔အေဖ၏ အားေပးအျပံဳးေလးကိုသာ လိုခ်င္ေနမိသည္။ ရင္ထဲမွာလည္း 

“အေမေရ..............”

“အေဖ သားကိုလာၾကည့္ေပးပါအံုးဗ်ာ........” 

ဟုသာ ေၾကကြဲစြာအၾကိမ္ၾကိမ္ေအာ္ေနမိေတာ့သည္။ ဘယ္ေလာက္ပင္ရင္ထဲကေအာ္ေအာ္၊ ဆႏၵေတြဘယ္ေလာက္ျပင္းျပင္း၊ သူ၏မိဘမ်ားကေတာ့ သိႏိုင္မည္မထင္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ မိေ၀းဖေ၀းျဖင့္ အားငယ္စြာ မ်က္ရည္က်ေနရုံမွတစ္ပါး အျခားမရွိေတာ့ေပ။ 
 
မ်ဳိးသူကဲ့သို႔ေသာသူမ်ား ဘယ္ေလာက္မ်ားေတာင္ ရွိခဲ့ေလျပီဆိုတာကေတာ့ ေလာကၾကီးမွတစ္ပါး မည္သူမွသိႏိုင္မည္မထင္။

8Yar
30th Aug 2011

9 comments:

KMC@ခ်င္းေလး said...

ဆက္ေရးပါညီေလးေရ....ဇာတ္ရွိန္အတက္ေလးမို႔နင္သြားမလို႔ပါ.:D အေရးအသားကေတာ့ဖမ္းစားထားႏိုင္တယ္..ေက်းဇူးေနာ္ညီေလ..:P

Candy said...

စာေရးတတ္တယ္ေနာ္... ဆက္ေရးပါ.. အားေပးေနမယ္.. :D

Unknown said...

အားေပးေနပါ တယ္
ေတာ္ေတာ္းေလးကို ေကာင္း
ပါတယ္ဗ်ာ..

mstint said...

ဘေလာ့ဂ္ေဒးမွာ ဘေလာ့ဂ္ေတြအလည္သြားရင္း စာေတြဖတ္သြားပါတယ္ကြယ္။ ဒီဘေလာ့ဂ္ကိုေရာက္ေတာ့ 8Yar ျမင္ရင္ အိပ္ယာကိုသတိရတဲ့ မခ်စ္ကိုသတိရလိုက္တယ္ း))
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

8Yar said...

KMC@ခ်င္းေလး > အစ္ကိုခ်င္းေရ အားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါခင္ဗ်ာ။ ဟီး ကြၽန္ေတာ္ဒီ Post ေလးကိုေတာ့ တၳဳတို အေနနဲ႕တင္တာခင္ဗ်။ ကြၽန္ေတာ့ရဲ့ နိဂုံးမခ်ဳပ္တတ္မႈေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ပိုင္းေမွ်ာ္ေနတဲ့ အစ္ကိုခ်င္းကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။

Candy > ကြၽန္ေတာ့ကို အျမဲ အေကာင္းျမင္ေပးတဲ့ Candy ေရ ေက်းဇူးပါခင္ဗ်ာ။

ဒုတ္ိယလူ > ေက်းဇူးပါ အစ္ကိုဒုေရ။ ကြၽန္ေတာ္ထပ္ၾကိဳးစားပါအံုးမယ္။

mstint > ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္ေတာ့ 8Yar ေလးက ဘေလာ့ကာအေပါင္းနဲ႕၊ စာဖတ္သူအေပါင္းတို႕ကို အပန္းေျပေစတယ္ဆိုရင္ပဲ ေက်နပ္လွပါျပီခင္ဗ်ာ။ အန္တီတင့္ ကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ 8Yar ကစိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစ လို႕ဆုမြန္ေျခြပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

Anonymous said...

ပထမဆံုးအၾကိမ္ေရာက္ရင္း
အားေပးသြားပါတယ္။
တိုင္းတပါးမွာတစ္ေယာက္တည္းရပ္တည္ရတဲ့အခ်ိန္ေတြကိုကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္။ အေမ့ေရခ်မ္းစဥ္ နွင့္အေဖ့အျပံဳး ကိုတကယ္အေတာင္းတဆံုးပါပဲေနာ္။


ကိုယ္ေရာစိတ္ပါက်မ္းမာျပီး
သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစရွင္း
မိုး

မဒမ္ကိုး said...

အိပ္ယာကေလးေရ .
ဒိလိုပါပဲကြယ္
ဘ၀ဆိုတာ ..
ခိုေလးေတြကိုအဆိပ္ေပါင္မုန္႕ေတြေကၽြးသတ္ေတာ႕
အမျဖင္႕မ်က္ရည္ေတာင္က်တယ္
အေရးအသားေတြေကာင္းတယ္
ခင္တဲ႕
အမ
မဒိုးကန္

8Yar said...

မိုး > မမိုးေရ လာအားေပးလို႕ေက်းဇူးပါခင္ဗ်ာ။ မမိုးတစ္ေယာက္လည္း ကိုယ္ေရာစိတ္ပါက်မ္းမာျပီး
သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစ လို႕ကြၽန္ေတာ္ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

မဒမ္ကိုး > အစ္မေရ ကြၽန္ေတာ္ကိုအျမဲလာအားေပးလို႕ ဝမ္းသာရပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ လိုတာရွိလည္း ဆုံးမႏိုင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

အားလုံးကိုရိုေသစြာျဖင့္
8Yar.

ပန္းႏွင္းဆီ said...

ျဖစ္ခ်င္တာမျဖစ္ရတဲ့ဘ၀ေတြမွာ..
ျဖစ္ခ်င္သလိုကိုျဖစ္ေနႀကရတဲ့ဘ၀ေတြကမ်ားတယ္ကြယ္...